
Jong geleerd is oud gedaan zeggen ze wel eens. Nadat ik zelf als 10-jarig jochie de trotse eigenaar van mijn eerste RC-auto was geworden, vond ik het tijd geworden om mijn 8-jarige zoon kennis te laten maken met een echte RC-auto. De goedkope speelgoedwinkel RC-auto’s voldeden niet meer aan zijn (en mijn) verwachtingen dus moesten we op zoek naar een professioneel beginnersmodel. Na het oppoetsen van de oude contacten met ModelAction hebben we de hand weten te leggen op de ECX AMP 1:10 2WD Monster Truck Kit. Onderstaand het verhaal over dit RTB-beginnersmodel en de introductie van een 8-jarig ventje in de fascinerende wereld van het RC bouwen en rijden...
'ResponsiveMedia' plugin by Geoff Hayward.
Na een aantal spannende dagen waarbij we wachtten op de aankomst van de RTB-kit, hoorde ik bij de eerste aanblik op de doos via mijn linkeroor een grote ‘wow’ gevolgd door allerlei superlatieven zoals ‘cool, vet en dit is de grootste auto die ik ooit gezien heb’. Nadat we samen de inhoud van de doos hadden bekeken moest er zo snel mogelijk een aanvang met de bouw begonnen worden… je kent dat vast wel, dat ongeduld van een kind wat eigenlijk al in bed zou moeten liggen...
De doos
De inhoud van de doos ziet er overigens keurig verzorgd uit. Een gebruiksaanwijzing, de doorzichtige, reeds van striping voorziene body, een stuurwielzender, ontvanger en accupakket en allemaal zakjes met zakjes met daarin prefab en losse onderdelen voorzien van een letter- en cijfercombinatie. Een beetje zoals het bouwen met Lego gaf mijn counterpart aan. Als laatste treffen we alle benodigde gereedschappen in de vorm van een kruiskopschroevendraaier en een mini-multi-moersleutel aan.
Aan de slag!
Zoals geschreven kon junior niet wachten met bouwen en de eerlijk gebied mij te zeggen dat ook ik mijn bouwwensen moeilijk kon bedwingen. Onder het mom van ‘in het belang van het kind’ werd de avondprak snel naar binnen gewerkt en was de tafel in record tempo van de restanten van het diner ontdaan. Zakjes en onderdelen netjes op tafel uitgestald, pyjama (van junior dan) aan en hup aan de slag.
https://modelaction.eu/verslag-rijden-rc/amp-1-10-2wd-monster-truck-kit-ecx#sigProId010f0b1bdf
Nummer 1 in het bouwplan is de assemblage van de stuurservo. Na een kleine educatieve onderbreking, waarin de werking van het apparaat aan mijn partner in crime moest worden uitgelegd, werd deze fase na enige tijd succesvol afgerond. Met het indraaien van de laatste bevestigingsschroef bedacht ik me dat de bouwfase, door de vele vragen die ongetwijfeld nog zouden gaan volgen, wel eens langer kon gaan duren dan gepland. Om de gang er in te houden besloot ik die avond na het naar bed brengen van junior een aantal stappen alleen uit te gaan voeren.
Pagina na pagina doorliep ik de bouwhandleiding en van servosaver naar shocktower tot aan de wielophanging vorderde de bouw gestaag. Die eerste avond kon ik de bouw van de voorkant afronden en besloot ik de volgende fase, vanwege de nodige educatieve uitdagingen, de volgende dag met z’n tweeën voort te zetten.
De volgende ochtend werd ik vroeger dan normaal door een ongeduldig ventje gewekt. Hup d’r uit en onder het genot van een ontbijtje werd er gezamenlijk verder gebouwd. Helaas riep de plicht van school en werk, maar met de belofte dat ik vroeg zou stoppen met werk spraken we af om half vier verder te gaan. Later die middag wisten we de achterwielophanging zonder veel oponthoud te voltooien. Onderbroken door het avondeten hebben we later die avond de tandwielkast en motor in kunnen bouwen en was het tijd voor de jongste om op een oor te gaan. Hij ging pas gerust slapen na de belofte dat we de dag erna de auto helemaal af zouden maken. Met een vrije zaterdag in het verschiet zou het me geen enkele moeite kosten deze belofte na te komen.
Klokslag 8 uur stond junior al te trappelen naast m’n bed. Na een rustig kopje koffie op bed kon ik mijn belofte zo snel mogelijk naar beneden te komen niet langer rekken en was het weer ‘Hammertime’.
Na een stiefuurtje zakjes zoeken, open maken, onderdelen sorteren en monteren naderde de auto zijn voltooiing. Na de inbouw van de radio apparatuur en de accu restte alleen de montage van de wielen nog. Ook deze waren in een mum van tijd gemonteerd en kon de, nu nog transparante, body gemonteerd worden. Het kostte me de nodige moeite de kleine vent ervan te overtuigen dat we toch echt wel een speciale verf voor de body moesten gebruiken en dat de vele spuitbussen die in de garage stonden op dat moment niet gebruikt konden worden. Ook dat we de kap aan de binnenkant moesten spuiten kostte me een tweetal uitlegpogingen voordat hij van de werkwijze overtuigd was. Op de vraag welke kleur de auto moest worden was het antwoord zonder aarzeling; ‘blauw’. Blauw zou ’ie worden dus..
Ik prijs me gelukkig dat er een grote modelbouwwinkel in de buurt is, zodat we binnen 10 minuten met onze neus in het spuitbussenrek stonden te snuffelen. Al snel viel junior’s oog op een donkerblauw metallic exemplaar en was de keus dus snel gemaakt. Normaliter gaan we de winkel nog even helemaal rond, maar dit keer was er een belangrijkere taak en stond meneer al bij de deur te trappelen... Nadat we thuis waren aangekomen hebben we de body aan de binnenkant met een sopje schoongemaakt en daarna goed droog gemaakt. Een minuutje schudden met de spuitbus en in twee tot drie dunne lagen de verf aan de binnenkant aangebracht. Deze verf is echt binnen een mum van tijd droog zodat ik een uurtje na het spuiten het wel aan durfde om de beschermende folie aan de buitenkant er af te halen en te kijken of we de ACX amp zijn vuurdoop konden geven.
De eerste keer rijden
Natuurlijk wilde Sem als eerste rijden, maar omdat ik niet wist of de auto een beetje goed spoorde en hoe hard ’ie ging, leek het me verstandig de eerste meters met het model zelf af te leggen. De snelheid lag veel hoger dan dat Sem gewend was en de auto trok een beetje naar links. Ik besloot de maximum gas output te halveren en met de trim een beetje naar rechts was het tijd voor die kleine zijn eerste echte RC-meters. Als plaats van handeling diende de in de straat aanwezige speeltuin welke is voorzien van gras, zeer fijne houtsnippers en een grindpaadje, voldoende variatie in ondergrond dus.
De zender verhuisde naar de handen van mijn kleine maatje en nadat ’ie er zeker van was dat ’ie hem goed vast had ging het gas vol open. Vergezeld van een grote wolk stof en slingerend van links naar rechts werden de eerste meters afgelegd. Na een meter of vijftig, waarbij de gashendel continue volledig werd ingeknepen maakte hij rechtsomkeert. Nog steeds met het gas er vol op maakte hij kennis met het fenomeen dat je denkt naar rechts te sturen waarna de auto toch de linkerkant op gaat... op miraculeuze wijze, zwalkend van links naar rechts, een paar struiken ontwijkend, wist hij de auto weer bij het beginpunt terug te krijgen. En had ik al verteld dat het gas maar één stand kende...vol ingeknepen dus...
'ResponsiveMedia' plugin by Geoff Hayward.
Tegen beter weten in vond ik het toch nodig om hem een paar wijze lessen bij te brengen. Hoewel ik diep van binnen eigenlijk wel wist dat dit tegen dovemansoren gezegd was, vertelde ik hem dat altijd vol gas niet de beste manier was. Ook het verhaal over het terugrijden, waarbij je moet denken vanuit de auto, ging het éne oortje in en het andere oortje uit. Ik zag pretlichtjes in z’n ogen (in die van mij waarschijnlijk ook) en wist dat de beste leerschool de praktijk zou zijn. Ik gaf hem vervolgens de vrije hand waarna na een minuut of 20 de pret, vanwege een lege accu, voorbij was. Vanzelfsprekend was er de nodig teleurstelling over de korte rijtijd en over het feit dat de accu pas na een uur of negen weer volledig zou zijn opgeladen. Maar in z’n ogen zag ik het plezier dat het rijden hem gegeven had. Ook de trotse houding op het moment dat zijn vriendjes vroegen hoe hard ’ie kon en toen hij vertelde dat de auto van hem en z’n vader was gaf mij de nodige voldoening.
De dagen daarna hebben we de ECX amp flink aan de tand gevoeld. Na een dag of twee oefenen zag ik dat het wel goed zat en was het tijd om de vol gas beperking te verwijderen. De ijdele hoop dat junior wat meer met het gas zou gaan spelen vervloog na een aantal dagen. Hij kent maar één stand of eigenlijke twee, geen gas of het gas vol open. De laatste heeft daarbij zijn voorkeur...
Na een tweetal weken, waarbij het animo om dagelijks te rijden niet of nauwelijks afnam, kreeg ik opeens een telefoontje van een intens verdrietig mannetje. Niet veel eerder was ’ie met een vriendje wezen rijden en eindigde de rit, vanwege een radiostoring door een bijna lege accu, met een grote plons in de sloot... binnen een minuut hadden ze hem er weer uit maar met de schrik dat de auto misschien wel eens kapot zou kunnen zijn dropen ze richting huis. Na een flink aantal geruststellende woorden van mijn kant stopte het snikken en wist hij me te vertellen dat mama de auto vol met rijst had gedaan zodat het vocht in de rijst zou trekken. We sloten af met de belofte dat ik de volgende dag de auto helemaal na zou lopen. Na een grote schoonmaak- en droogbeurt van met name de accu, servo en ontvanger sloot ik de volgende dag alles weer voorzichtig aan. Zonder ook maar een rare hick-up of iets dergelijks kwam de elektronica weer tot leven en wist ik dat ik ’s middags de kleine man weer blij kon maken. Ik besloot de accu nog even een extra boost te geven zodat we na schooltijd weer lekker konden raggen met de ECX amp.
Conclusie
Voor ik aan deze hernieuwde kennismaking met en introductie van mijn kind in de RC-hobby begon was de vraag of deze RTB-kit aan de hoge verwachtingen zou voldoen. De verwachtingen bij mijn zoon hadden met name te maken met het overal kunnen rijden met de auto. Ik hoopte vooral dat deze kit gewoon een stuk beter zou zijn dan de RC-auto’s die je voor maximaal € 40,00 in de speelgoedwinkel koopt.
Wanneer ik kijk naar het gemak waarmee ik de auto in elkaar heb gezet, dan kan ik niet anders concluderen dat de kit gewoon goed in elkaar zit. Een goede en duidelijke handleiding leidt je door het bouwproces. Door de gesorteerde verpakking van de onderdelen kan je de auto stap voor stap in elkaar zetten. Dat de handleiding niet in net Nederlands is vind ik geen enkel probleem, het is voornamelijk het volgen van plaatjes en in 2016 mag je verwachten dat iedereen er komt met het gebruikte Engels. Met z’n 8 jaar heeft mijn zoon veel meegeholpen met het bouwproces, maar hij zou nog een beetje te jong zijn om de kit zelfstandig te kunnen bouwen.
De ECX amp heeft zowel vader als zoon een hoop rijplezier gegeven. Als beginnersauto is de 2WD ruimschoots voldoende en zijn we eigenlijk geen situaties tegengekomen waarin 4WD een absolute must was. Na het bouwen rijdt de auto eigenlijk direct goed. Een kleine trimaanpassing van het stuur en de auto rijdt nagenoeg rechtuit. De meegeleverde stuurwielzender ligt goed in de hand, met name in de handen van junior. Ook de afstelmogelijkheden zijn prima en eigenlijk meer dan ik verwacht had bij een beginnersset, niet dat ik weet wat standaard is overigens. De verwachtingen zijn eigenlijk ruim overtroffen. De auto is echt veel beter dan die sets in de speelgoedwinkel. Met name de besturing is vele malen beter. Gewoon een goede servo die de voorwielen voldoende snel doet sturen.
Zo heel af en toe pak ik de auto om een stukkie te crossen waarbij zoonlief al snel de zender van me overneemt en al snel z’n favoriete gas stand opzoekt... VOL.
Tags: Horizon Hobby, Monstertruck, ECX, AMP